Sanattan kopuş insanlığa sırtınızı dönmektir. Sanatın çıkar zümreleri tarafından propaganda aracı olarak kullanılması insanlığa yapılmış yapılacak en büyük alçaklıktır. Kavramsal sanat her şeyin ilk çıkışında olduğu gibi masumane ihtiyaçlardan doğmuştu. İlerleyen süreçte tamamıyla propaganda temeline oturtuldu. Sanatın insandan kopması insanlığın canavarlaşmasıyla ilgili olabilir. Yani dünya savaşlarıyla ortaya çıkan, yüzünü gösteren canavar, (Savaşlar) o zamana kadar kazanılmış insanlık erdemlerini topyekun katletti. Ve barbarlığı ön plana çıkardı bütün toplumlar kendi barbarlıklarıyla yüzleştiler. Modern dünya insanı kölelikten kurtardı kurtarmaya ama kendinden kurtaramadı. İnsanı şehirlere çekti sanayi toplumları kuruldu fakat özgür köleler ordusu yaratıldı. Şimdide işsiz köleler ordusu yaratılıyor. Kısaca doğada ruhumuzu besleyen yapılardan hızla uzaklaştırıldık. Modernizm toplumların ısısını düşürdü. Gerçeklik algımızı etkiledi. Artık toplum olmaktan uzaklaştık. Toplumsallaşamayan, hangi atmosferin çevremizi kapladığını göremeyen bizler birey olacağımızı düşündük. Toplumu içselleştireceğimiz yerde kişisel çıkarlarımız öne geçti. Bu önceden yok muydu? Vardı. Ama meşru değildi. Toplum olmaktan uzaklaşmak zamanla empati seviyemizi düşürecek, ayaklar altına alacaktı. Modernizm yıkılan, katledilen dünyanın ruh hali. Anlam arayışını bırakan insanın ruh hali. Şimdi anlam arayışı gerekli mi? Bu sorunun cevabını tarihin sayfalarını çevirdiğimizde görebiliyoruz. Sanat, anlam aramaya çıkmış insanın kurgularla yürüttüğü alan değildir.
Can Ezgin
Telif Hakkı Saklıdır
Yorumlar
Yorum Gönder