Başarı zorlukları aşarak bir hedefe ya da olumlu olumsuz bir amaca ulaşmakla sınırlandırılmış bir anlayış olarak tanımlanacaksa, bu tanım benim başarı anlayışımı zorluyor. Yaşamın sesine kulak verebilmek başarıyı, gerçek başarıyı getirebilir. Biz neye yetebiliyoruz? Kendimize, ailemize ve çevremize. Bir tık yukarısı mahalli yaşam koşullarına, sonrası ülkemize komşularımıza ve tabi ki yetebiliyorsak dünyamıza. Bir insanın bunları göğüsleyebilmesi imkansız gibi duruyor. Mesela bir kişi mahalli yapıya yeterken ailesini ihmal edebiliyor. Ailesine yetmeye çalışırken kendisini ihmal edebiliyor. Ülkesine hizmet ederken ailesini ve kendisini ihmal edebiliyor. Dünyaya hizmet ederken belki de kendi dahil bir çok şeyi ihmal edebiliyor. Ya da bunların hiç birini yapacak gücü yokken bir canlının hayatını kurtarıyor. O canlıya yapılan işkenceleri dile getiriyor. Kamuoyuna yapılan bu işkenceleri duyururken o canlının sesi olabiliyor. Kısacası birileri bir çok kimse sizden bir şeyler bekliyor. Bu gibi hükümlülüklerden diyet ödeyerek kurtuluyorsunuz. Yani çalışıyor, vergi ödüyor ailenize bakıyorsunuz. Ülkenize dolaylı hizmet ediyor. Bunun karşılığında size verilen vaadeler özgürlük, güvenlik ve sıcak bir yuva oluyor. Sonuç gideceğiniz yer en iyimser yaklaşımla bir değerlendirme yaparsak, önceliğiniz huzurevi, oda olmadı varsa çocuklarınızın yanı. Hasbelkader ödediğiniz pirim borçlarınız ya da sigortanız karşılığında aldığınız üç kuruş emekli aylığı. Sevgi hala yok. Varsa sıcak yuvanızı kaybetmişsiniz. Bunama evresine adım atmışsınız hafızanız artık eskisi kadar iyi değil. Size yardım eli uzatılıyor uzatılmasın ama size yapılan yardımlar milletin ağzına sakız olmuş. Ama hala kuyruğu dik tutuyorsunuz aksi bir ihtiyar olmuşsunuz. İnatçısınız. Çünkü sevgi yok. İlgi ve sevgi gören çocuğun ruhu daha büyük olabiliyor. O çocuk dünyayı keşfe çıkabiliyor. Yolunu çizebiliyor. Zorlukları görüyor. O zorlukları aşmasını biliyor. Geriye bembeyaz bir sayfa bırakıyor. Ve tertemiz bir yol, herkesin zorlanmadan yürüyebileceği bir yol. Çünkü çevresindeki herkes birey olmayı başarmış, herkes kendine yetiyor. Kendini yaşıyor, aile kuruyor özgürlük üzerine tercihlerini kendileri yapabilen aile bireyleri. İçimizde doğanın yaratıcı sesi yankılanıyor... Başarı şu diyemeyiz. Ama başarı üzerine konuşabilir başarıya giden yolunu çizebiliriz.
Can Ezgin
Telif Hakkı Saklıdır
Yorumlar
Yorum Gönder