GEZGİN

Önceden bu şeylere hayatın cilvesi der geçerdik. Nede olsa beklenmedik olaylar kapımıza her zaman bir sürprizle geliyordu. Günleri, haftaları, mevsimleri ve yılları su gibi ezberlemiş yolumuzda yürüyor bir döngünün içinde de yer aldığımızı biliyorduk. Saatsiz birden her şeyin son bulacağı dakikaya kitlenmişti. O dakikada saatsiz aklının köşesinde biriktirdiği sözcükleri kelime dağarcığından yıldızlara doğru fırlattı. Gökyüzü birdenbire sözcüklerin ışık hızıyla koşuşturduğu havai fişek gösterisine dönüşmüş bir şölen havasında bambaşka boyutlara açılan kapıları aralamıştı. Döngünün bu kapıların aralanmasıyla kırıldığını gören saatsiz, sözcüklerin yer değiştirdiğine şahitlik yaptığını fark etti. Zamanında ötesindeki ıssızlığa karıştığı gibi yokluğun içine düştü. Burada her şey varlıktan yokluğa geçiş yapıyordu. Saatsiz duraksadı ve dilini ısırdı.  "Aman Tanrım buda nesi herhalde çıldırmış olmalıyım. Kapıdan içeriye giriş vardı, çıkış yoktu. Ruhum yokluğa karışırken varlığa bürünüyor....

İnsan kendi ayakları üzerinde yürümeye başladığında ne zaman kendi yolunda yürümeye başlar? İnsan bal arısı gibi her bir şeyden görgüyle bilgi edinmeyi arzular. Sevginin, nefretin binbir türlü çeşitli olduğu gibi hüznün ve sevdanı da binbir türlü çeşitti vardır. O nedenle herhangi bir yolculuğa çıktığınızda siz yola uyum sağlamak zorundasınız. Hiçbir yolun yolcuya uyum sağladığı görülmemiştir. Tıpkı denizin ortasında azgın dalgalara kapılmış yüzmeye çalışan insanın dalgalarlara göre kulaç atması gibi ya da bir kuşun rüzgara göre kanat çırparak gökyüzünde süsülmesi gibi sizi de yol gideceğiniz yere götürecektir. Siz yeter ki sağlam adımlarla kendinizden ve sevdalarınızdan yola çıkın. Zamanı geldiğinde yol size yolcu olduğunuzu, bir sevdaya sevdalanmanız gerektiğini, ya da bir şey ruhunuzun derinliklerinden bunları fısıldayacaktır.   "Hepimizin görevi yeni nesillere, gelecek kuşaklara kol kanat olacak sevdaları taşımasını bilmektir." Can Ezgin    Telif Hakkı Saklıdır...