Boşluğa düşecek gibi sevdiğimizde özgürlüğümüzü teslim, vicdanımızı mahkum etmiş oluyoruz. Hayata nereden ve nasıl baktığımız önemli. Sevgiye ve sevgimize yükleyeceğimiz anlamlar karşısında insan olduğumuz gerçeği ile yüzleşiyoruz. Duygu dünyamızda bizi boşluğa itmeyecek olan insan merkezli sevgiler, insan içinde yoğrulan karakterimizi görünür kılıyor. İnsanca sevgi için sevgi yolculuğuna çıkmak cesaret isteyen bir eylemi içinde taşıyor. Sevmeyeceğin bir şey karşında sevemiyorsan için almıyordur. Belki de o cesaret içimizde yok. Sevginin olağanüstü yanlarını görebilmeye fırsatımız olmadığı açık. İnsanca, anlamlı sevgilerden uzaklaşarak yabancı kaldık. Öyleyse vicdanımıza sesimizi duyuracak sevgilere ve özgürlüğümüzü kısıtlamayacak sevgilere... Geç kalmadan ses vermeliyim.
Can Ezgin
Telif Hakkı Saklıdır.
Yorumlar
Yorum Gönder