Anladım, içimdeki boşluğun sesi sessizlikmiş. Sevgisizlik ve sessizlik ikiz gibiler. Zamanı geriye alamıyorsun. Boşluk duygusu hiçbir şeyle doldurulamıyor. Umut, sadece zaman kaybı... Evet, anladım; bu bir anahtar kelime. Şimdi bir şeyler yapmalısın. Ama ne? Bir şeyler. Mesela yangını söndürmeye ne dersin? Ya da sevgiyi doğurmaya? Kaldığın yerden tekrar başlamaya ne dersin, hep böyle olmadı mı? Geçen zamanla elimizde kalan zaman aralığı... Ve biz.
Can Ezgin
Telif Hakkı Saklıdır
Yorumlar
Yorum Gönder