Açlıktan kıvranarak acılar çeken çocuk. Sesini duyamıyoruz. Bizi yok oluşun eşiğine getirenlerin sesi daha çok çıkıyor. Onlar her şeyi açlığa ve yokluğa mahkum ederken. Seni ve her şeyi unutuyoruz. Zenginliğimiz kendimize, övgüler kime? Umutsuzluk size, yok oluş size, varlıklı yaşam onlara. Adaleti korkular esir aldı. Kaosun habercisi, korkularımızı korkularla sindire sindire geliyor. Açlığı, aç kalanları sindiriyoruz. Dün olduğu gibi, yıllar önce olduğu gibi, yüz yıllar önce olduğu gibi.
Can Ezgin
Telif Hakkı Saklıdır
Yorumlar
Yorum Gönder