Felsefeyle hayatı özümsüyorsunuz . Doğa, insan ve toplum merdiveninden düştüğüm sıralarda felsefeye duyduğum ilginin hız kesmemesine hayret ediyorum. Felsefeyle çıktığım yolculuklar da geldiğim en son kavşaktaysa yol ayımı yok. Çünkü felsefe bilgeliğe ve bilgiye duyulan sevginin başlangıcıyla başlar. Yani o kadar yol yürüdükten sonra tekrar en başa geldim.. Her şeyin özüne sevgi duygusuyla erişebiliyorsun. Ama bu sevgi kapsamlı bir duygu bütünlüğünü içine alıyor. Sevmek, sevebilmek güzel bir şey. İnsanları ancak sevgiyle tanıştırdığın zaman gerçeğin vadisine çıkarabiliyorsun. Aksi düşünülemez. Sevgisiz gerçeğe elini uzattığın zaman gerçek sana özünü açmıyor. Olgusal bütünlük henüz bunu hak etmediğini, daha yolun başında olduğunu, başka bir değişle kavramsal parçalanmışlıktan kavramsal bütünlüğe içsel yolculuğunu tamamlamadan geçemeyeceğini senden daha iyi biliyor. Aslında herkes bütünsel gerçeğin dışındaki illüzyonla haşır neşir. O illüzyonun merkezinde kendisi duruyor. Ama sevgi öyle değil. Bunu bir anne kumrunun gözlerindeki endişede görebiliyorsunuz. Sevgi bizlere istenmeyen durumlarda zorluklara karşı katlamayı, mücadeleyi ve çıkış yolunu gösteriyor.
Can Ezgin
Telif Hakkı Saklıdır.
Yorumlar
Yorum Gönder