Ağaçlar, ne olup bittiğinden habersiz. Gururla dimdik ayakta... Göklerin bekçiliğini yaparcasına açmış kollarını yağmurun altında ıslanıyordu. Çakan şimşek, yağmur damlacıkları, paramparça gökyüzü, atalarımın korkularını, çaresizliğini kimsesizliğini hatırlattı bana. Saydamlığında saklı o pencere camının ardında bambaşka bir dünya seslenir ruhuma. İçimdeki ürperti o deli tutulması, dışarıda bardaktan boşanırcasına yağan yağmurun getirdiği serinliğin ürpertisi miydi? Kim bilir? Ruhum dışarıda yağmurun altında sırılsıklam olduğu sıralar, yüzyıllar öncesine taşımıştı düşüncelerimi... İnsan için her şey çekici, her şey merak uyandırıcıydı. Yüzyıllar öncesini dahi düşünmekten kendini alı koyamadığı gibi...
Can Ezgin
Telif Hakkı Saklıdır
Yorumlar
Yorum Gönder