Yüreğimizin kulvarlarında duruyoruz ve farkındayız. Ya toplum? Ağır aksak giden bir şeyler var. İnsanlar yeri geldiğinde kendilerini bilinçsel ve yaşamsal düzeyden soyutlayabiliyor. Bağlılıklarını ve bağımlılıklarını tanzim ediyor; bununla birlikte kısıtlı olanaklar içinde var olmayı tercih ediyorlar. Saf sevginin şövalyesi, sessizliğin erdemleriyle yaşamayı tercih edenler. Korkak olduklarından değil. Kesinlikle değil. Bu çağda yetip yetemeyeceklerini bilmekteler. Buysa suskunluk tanrısının palazlanacağı günü işaret etmekte. Kafesinde duran ona söylenenleri tekrarlayan papağanlardan bir farkımızın olamadığı gerçek olabilir mi? Sessizlik bize bir armağan olmalı. Konuşmayı biliyorken susmayı tercih ediyor olmak acıların en dayanılmazı. Bilgili olmak gözümüzü uzaklara doğru yöneltirken. Sağduyunuz, zamanın akışına kulak vermenizi istiyor. İnsan farkında, ağır aksak giden bir şeyler var. Bir şeyler yolunda gitmiyor. Tarihsel olgular doğasını yitirmeden önce sessizliği dinliyoruz.
Can Ezgin
Telif Hakkı Saklıdır
Yorumlar
Yorum Gönder