Hayata dokunmaktan geri kalmayı düşünmüyorum. Geldiğim noktada yapmak istediklerim sanatımın ışığını parlatmak. Çevremin benden izinsiz aldığı zaman... Uçup giden bir şey ve her şey ruhumda, sanatını icra etmeyi şiddetle arzulayan ve kendinden delicesine emin olan bir çocuk var. Yetişkin yanımsa önüme çıkabilecek hayatın gereği olumsuzlukları düşünmeden edemiyor. Çevremde boş zamanı olan, ya da elinden zamanı alınan, bu durumda ruhumun özverilerini anlamazlığa gelen, duymak istemeyen körleşmiş ruhlar... Bu bataklığın dibinde sevgiyi zamana aşılıyorum ve zamanın azizliğini bekleyen fakat yine de öğrenme arzusundan bir şey kaybetmemek için savaşan sanatçı bir çocuk var. Bu ruhsal ışık sönmemeli, benim bu yaşantım, kendime karşı duyduğum evrensel bir tutku. Görev değil, insan olduğum için içimde filizlenen hayatın içselliği ve sanatım.
Can Ezgin
Telif Hakkı Saklıdır
Yorumlar
Yorum Gönder