Bir şeye sevgi duyduğumuzda onu ruhumuzda yaşarız. Bütün ayrıntılarıyla... Bütünü tamamlayan ayrıntıları görebilmemiz içinse uzaktan seyretmeyi ve sevdiğimiz şeyi ruhumuza işlemeyi bilmemeliyiz. Sevgi müdahaleyi hiç yerinde bulmaz. Ta ki bize ihtiyacı olana kadar. O da sadece yardımlaşmak olmalı. Güzel şeyler, güzel bulduklarımız değil, sevginin güven verici halkasından beslenir. Trajedi hayatımızın yörüngesinde yer alan bir sonuçsa, bunun temel sebebi her eylemin başında, sonuca kitlenip kalıyor olmamızdır. Hayata dair kaygılarımızı içimizden atamıyor gibiyiz. Bu kaygıların üstesinden gelecek bir ruh hali varsa, sevgiyi yaşatabilmekten geçiyor.
Can Ezgin
Telif Hakkı Saklıdır
Yorumlar
Yorum Gönder